Den fyrste jola

For fyrste gong sidan 1898 er det no små barnehender som strekkjer seg mot jolekulene i prestegarden.

Dei små liva til E og S er det største som har hendt oss i 2023. Innimellom livet med små menneske prøver me å halda prosjekta våre i gang. Men fyrst litt fleire jolebilete. Og ja, me har søte babyar, men inntil vidare prøver me å skjerma dei på sosiale media.

Me dekka på det store mahognibordet med granbar, porselen og marmor, i tillegg til kristtorn.

Turka appelsin og granbar

Ingrid var største attraksjonen på juletreet som var forøvrig var pynta av tanta vår Magnhild. Magnhild pynta treet på folkedalsk vis, og gav oss ein liten leksjon i korleis den pyntinga gjekk føre seg. Små kuler skal vera øvst, så skal dei gradvis verta større nedover. Dei største skal vera nedst, viss du ikkje har ungar eller kattar som riv dei ned (då kan du heller ta dei ikkje-knuselege nedst)

Halldis hadde laga tilfrå-lappar for høvet

Skal ein eller skal ein pynta med slike elektriske duppedingsar som uansett går sund fort? I år vart det joletre i flaggstonga, men mest truleg på siste året sidan det vert øydelagt so fort.

Joleveret har vore nydeleg. Mykje snjo og kalde vakre vinterdagar.

Les om oss i Syn og Segn

Om du vil lesa litt kvalitetslitteratur så kan me tilrå denne utgåva av Syn og Segn. Her kan du lesa den!

Foto Vidar Herre/ Avisa Hordaland

Dei vakraste radiatorane

Endeleg var dei her. Dei vakre radiatorane våre. Her er eit lite snikglytt.

Dette er alle radiators mor. Stor og tung. Det skeive tårn i prestegarden. Denne radiatoren er ein Strassbourg og me valde å gå for denne majestetiske radiatoren i gangen oppe.

Rosa på dass får me kalla dette verket

Bisperomet får to like, under kvart vindauga. Dette er fargen antikk sylv og radiatortypen er Dover

Me målar gang!

Akkurat no for tida måler me gang både oppe og nede. Frå å vera ein intenst stygg gang håpar me no å få eit rolegare uttrykk ved hjelp av fargen blå. Me gler oss mest til å få vekk det brune og det grøne.

Fargen heiter Sukkulent og er linoljemåling blanda med naturlege pigment

Me fyrer i omnen og målar oss i godt humør.

Me veit ikkje kva farge eller fargar me skal måla dørene våre i. Me er jo eigentleg ikkje så veldig glad i kontrastfargar, men alle masar så mykje om det heile tida.

Gal tvilling

Kjøken akkurat no

Sjølv om alt går mykje treigere enn planlagt så går det i alle fall framover. Kjøkenet hadde me til dømes tenkt til å ha klart før sommaren, men det gjekk visst ikkje det heller gitt. Mest vår eiga skuld som prøver å gjera alt samstundes. Men no har me i alle fall målt kjøkenveggane og voksa golvet. Me hadde eigentleg planar om å måla kjøkenet i ein rosa-nyanse, men klarte aldri å landa farge. Det endte difor opp med kvitt, så får me sjå korleis det går. I starten kjendest kvitfargen veldig kvit, men det gjeng seg til det og. Sjølve kjøkeninnreiinga vert plassbygt, me må berre landa alt så køyrer me i gang med resten av kjøkenet.

På golvet har me brukt linoljevoks, blanda kvit og naturell.

Det kjennest godt å kvitta seg med 70-talsfargane som dørene hadde.

Tvilling ser på golv som den andre tvillingen har sausa inn med voks

Alt skjer no og alt skjer samstundes

Her kjem nokre stemningsbilete frå rom me arbeider med for tida. Me demonterer mellom anna stikkontaktar, og gamle elektriske brytarar. Elektrikaren har kopla alt frå, så det er trygt for demontøren Halldis. I tillegg er det snart badet og dusjeromet sin tur.

Denne vakre vesle vart demontert ned.

Slik ser den ut utan deksel. Kjekt å sjå korleis slike magiske brytarar fungerer

Ljoset har gått for den gamle, vesle doen, som no skal attoppstå som del av matkammerset.

Dette ventilasjonsrøyet forsvinn og. Me trudde jo at dette var eit røyr til ein tiltenkt do oppe på kottet. Så viste det seg at det var gamaldags doventilasjon. Alt me ikkje veit. Dette røyret forklarar og den litt stygge lukta som av og til kunne vera på romet ovanfor.

---

BADEROM

Draum om eit eklektisk bad. Me skal laga bad i eitt av favorittroma våre. Det er jo litt skummelt sidan me er redde for å øydeleggja det. Litt av målet er kanskje å ha eit baderom som eigentleg ikkje ser ut som eit baderom. Me skal uansett ta vare på den originale perlestaffpanelet. På golvet ligg det gamal linoleum som er målt. Det gamle badet låg inn døra til høgre nedanfor. Det skal no verta eit fyrsteklasses dusjerom. På badet tenkjer me å ha kakkelomn , badekar, vaskemaskin, do og planter.

Gjer døri vid. To dører på badet. Den til venstre skal vekk.

Tre dører

Inne i hjørna her skal kakkelomnen stå

Gamalt linoleumsgolv. Den brune flekken er originalfarge.

Badet med original perlestaff frå 1893. Målet er at det ikkje skal stå noko framfor vindauga, men at me kanskje skal få plass til ein liten lenestol der. Badet er 4,45 i lengda og 3,70 m i breidda.

På baderomet har me tenkt til å ha ein radiator til handklede av denne typen (me skal ha vassboren varme i huset)

Har óg lyst til å få plass til dette gamle lintøyskåpet (det er 1,43 x 41 x 69 stort). Badekaret me skal få plass til er 1,67 cm x 73,5.

---

Dusjerom

Det gamle badet såg slik ut. No gjer me dette om til dusjerom.

Taket i dusjeromet skal me ta vare på

No har me strippa ned veggane til tømra. Slik ser det ut no

Her har Halldis rive opp golvet. og under var det eit sporadisk plassert golv og under der er bossekkar med Glavaisolasjon og røyr

Kom mai!

Det er rart med det. Når våren kjem eksploderer alt restaureringsarbeidet. Ein angrar på alt ein ikkje fekk planlagt ferdig i vinter og føler kanskje at ein heng på etterskot heile tida. Etter å ha drive på med dette arbeidet ein stund er det nokre ting me er leie av. Å bera rundt på skåp og andre ting er høgt oppe på denne lista. Særleg sidan me har lite oppbevaringsplass (sjølv med stort hus, stabbur, vedhus osb). Denne våren har me óg leigd inn hjelp frå Vindenæs bygningsvern (Lars-Petter Vindenæs) som har fungert litt som mentoren vår til no i denne prosessen. Etter å ha gjort alt sjølv til no i prosessen vert det godt å få inn litt hjelp.

Denne våren skal me arbeida med kledning, arbeida med vindauge, moglegvis få på plass kjøken i juni. I tillegg kjem elektrisk arbeid og arbeid med bad. Det største arbeidet med alt er å bestemma seg for uttrykk. Skal ein gå for tøyledningar i heile huset? Kva slags stikkontaktar skal me ha? Stil på badet? Alt slikt vert endå vanskelegare i eit eldre hus. Det vert godt å landa litt tankeprosessar til slutt.

Alt vert bra!

Det vanskelege kjøkenet

Merkeleg nok er det snart to år sidan me starta å riva ned kjøkenet på prestegarden. Sidan kjøkenet alltid har vore her i vår levetid så har me mange gode minner herfrå. Men uavhengig av det så må me nok tilstå at det er det styggaste romet i huset per dags dato. Innreiinga er klassisk 70-tals med vekt på brunt i ulike nyansar, grønt og kvitt. I tillegg til golvbelegg frå 90-talet. Her snakkar me stil. I tillegg er det eit vanskeleg rom. Det er ikkje alt for stort, i tillegg til at det har fem dører. Fire av dørene er eldre, medan ei dør er kanskje frå 60-talet? Sistnemnde dør er på mange måtar ein snarveg opp til soveroma. Me trur me likevel tek sjansen på å fjerna døra og tetta att dørhólet, så vil tida visa kva kroppen hugsar og om me kjem til å kræsja inn i veggen.

Du litt for høge spegl på veggen der. Kven tvilling er rarast i verda her? På kjøkenet heng eit spegl som heng litt for høgt for småfolk

Me reiv mesteparten av kjøkenet for to år sidan, men lot litt stå att. Men den siste månaden har me rive ut restane og gjer oss klare til å slipa golv og måla vegger.

Fin, ganske original detalj med lampe. Me har óg funne ein gamal vedfyrt kjøkenomn som me tenkte å gnikka på, og få på plass att

Slik ser det ut no. Romet osar av sjarme og kjærleik.

På golvet var det omlag fem lag med greier som me måtte fjerna. Øvst var det to lag plastbelegg.

Under plastbelegget var det eitt lag med plater. Me berre elskar å dra opp desse platene. Under platene var endå ein favoritt, nemleg avrettingsmasse. Men heldigvis var avrettingsmassen denne gongen ikkje oppå golvet, men oppå det som viste seg å vera to lag med gamal linoleum. I utgangspunktet tenkjer me at linoleum er tipp-topp sidan det er naturmateriale. Og me vil gjerne ha linoleum i gangen ved eit seinare høve. Men denne linoleumen var nok ganske keisam og øydelagt av papp og avrettingsmasse. Me klarte tilslutt å flerra linoleumet av og laga store rullar. Etter å ha kost litt med rullane, bar me dei ut.

Heilt nedst var det denne pappen. Etter gode tips fann me ut at me kunne fjerna den med vatn og skraping. I praksis tok me handdukar og duppa desse i vatn, så la me handdukane ut på golvet for å blautgjera pappen. Etter å ha blautgjort pappen i vel ein halvtime (må vera rikeleg med vatn) var den blaut tvers gjennom. Me fjerna den blaute pappen med skrape. Alt var ikkje like enkelt å få vekk, men mesteparten gjekk greitt. Som elles i livet var det euforisk dei gongene me klarte å fjerna store flak.

Slik ser golvet ut no. Me tenkjer å slipa det. Me lurar óg på om me skal prøva å kalka golvet. Finst visstnok ein gamal teknikk der tek kalk og vatn på golvet, og fjernar kalket etterpå.

Mål med nytt kjøken:

• Få kjøkenbenk vekk frå vindauga og heller ha sitjeplass der

• Nytt, plassbygd kjøken

• Utnytta romet betre, stengja att ei dør

• Prolaps-Gudrun vil ha ein mjuk sitjeplass på kjøkenet

• Me tenkjer å ha litt funkiskjøken, i massivt tre. Me gler oss til å sleppa Ikea.

2020, her kjem me!

Me hatar jo eigentleg overgangar til nytt år. Men her kjem eit forsøk på oppsummering av måla som me sette i fjor. Måloppnåinga vart vel kanskje sånn midt på treet. Ambisjonane var litt høge, men det er ingenting gale med det. Me tvillingane arbeidde i Flåm frå mai til oktober og var meir vekke enn kva me var heima i denne perioden.

Det me klarte å gjera i 2019 var:

• Isolera to veggar nesten ferdig. Mangla litt på siste veggen. Eine tvillingen vart nesten utbrent av å tenkja på korleis ein skulle gjera denne isoleringa. Me brukte lang tid på tenkjing, og vart overraska over kor fort det andre arbeidet gjekk når me fyrst kom i gang. Det største arbeidet var å fjerna all gamal måling med varme.

• Restaurera tre veggar med vindauge. Særleg siste veggen var me effektive, me klarte å ta 8 vindauge på under to månader. Desse åtte vindauga har altså fire vindaugsglas. Me klarte å knusa 3 glas og vart glasdeprimerte. Men me fekk tak i nytt gamalt glas frå same tidsepoke i hovudstaden.

• Fjerna teppegolv og gipsgørr på tre soverom. Skrapa vekk gipsgørret var kjipt, men på siste golvet fann me ut at ein kan fjerna det ved hjelp av vatn og. Typisk at ein finn ut slikt på siste golvet. Me har óg reve ned panel på tre av soveroma, tinga lister hjå lokalprodusent som liknar på dei gamle listene me har.

• Henta endå ein kakkelomn i Sverige

• Vaska kakkelomnar

• Isolert loftet. Dette var det største bidraget til den tvillingen som ikkje er proplaps-tvillingen

MÅL FOR 2020

• Få på plass kjøken og bad

• Gjera ferdig alle soveroma oppe. På to av romma manglar berre dei siste listene, så dette har me trua på.

• Isolera og måla fronten på huset. Her er det meir puslearbeid, men mindre flater sidan det er meir vindauge.

• Vassboren varme frå kjellaren

• Elektrisk arbeid

• Planlegga løa

• Feira jol i storehuset (sjølv om ikkje alt nødvendigvis er ferdig)

Heilage vegg på veggen der, kva vegg er vakrast i verda her?

Årets store prosjekt har vore isolering av vegg, og me har fjerna måling, målt, og isolert til den store gullmedalja. Me starta med å ta ned kledningen til eine veggen i april.

Her er eit augneblinksbilete av tilstanden på veggen då me starta med kledningen i april

Her er tømra under kledningen.

Heile veggen står der naken og avkledd.

Etter at kledningen var nede brukte me lang tid på å finna ut kva me skulle gjera. Særleg var det knytt stor spenning til kor tjukk isolasjon me skulle velja. Me hadde som utgangspunkt at me ikkje ville byggja ut veggen noko særleg, me vil ikkje endra formen på huset. Det stod lenge mellom 7,5 cm og 10 cm. Heilt til me fann ut at ein ikkje hadde trefiberisolasjon i 7,5 cm, så då løyste situasjonen seg sjølv.

Det tok tilsvarande lang tid før me bestemte oss for å bruka opp att det gamle bjølkelaget. Eigentleg hadde me tenkt til å byta det ut, men me ombestemte oss. Hovedgrunnen til dette var at me skulle bruka opp att gamal kledning. I den gamle kledningen var det gamle spikarhol som var tilpassa det gamle bjølkelaget. Skulle me setja opp nytt bjølkelag hadde me hatt mange stygge spikarhol som ikkje hadde tent noko føremål. Ulempa med å halda på det gamle bjølkelaget var sjølvsagt at me måtte skjera til all isolasjonen. Men det gjekk greitt å skjera til isolasjonen, me hadde jo litt trening etter å ha isolert loftet i vinter.

Me brukte vel eigentleg lengre tid på å finna ut kva me skulle gjera, enn sjølve isoleringsarbeidet. Fyrste veggen vart óg ei slags prøvekanin, og me har allereie effektivisert litt på andre veggen som me arbeider på no.

1) Dampsperra, isolering, vindsperra og utlekting

Liten tvilling og stort hus

Her har me rulla ut dampsperra og starta isoleringa. På denne veggen tok me ikkje ut vindaugskarmane. Karmane stod faktisk så tett på veggen at me måtte slå dei ut med slegga, og til og med då var det vanskeleg å få dei ut. Så kule vindaugskarmar har me. Alt i alt kjem veggen vår sånn ca 2,5-3 cm lengre ut, det gjorde at me måtte flytta vindauga våre ut tilsvarande (sjølv om me eigentleg ikkje ville flytta vindauga ut i utgangspunktet, men av og til må ein bøya seg i støvet og svelgja prinsippa sine. Kva gjer ein ikkje for å få eit litt varmare hus).

Tvilling viser alternativ til god lyfteteknikk

Her er vindsperra kome på + lekter. Det vart litt lang avstand mellom desse lektene så me sette nedi fleire for å få nok lufting under. Om du ser oppe til høgre så ser du ein tvilling som er i gang med å utføra ei veldig viktig, men kanskje undervurdert oppgåva. Korleis hadde verda sett ut dersom isolasjon fauk til alle kantar? Me skulle ikkje ha noko av at isolasjonsplatene skulle gjera såpass opprør at dei vart påverka av tyngdekreftene. Difor vart eine tvillingen ei viktig brikka i arbeidet med å sikra at isolasjonen ikkje datt ned for oss.

Her kjem eit nærbilete av det viktige arbeidet. Tåballen sikrar mot katastrofe.

2) Fjerning av måling og måling på ny

Sidan kledningen ikkje var på veggen lengre, var den alle andre plassar enn der den eigentleg skulle vera. Den var ute i garasjen, inne i matstova og inne på badet. Her kjem eit stemningsbilete. Me har vel aldri bore så mykje rundt på kledning som denne sommaren. Panikkspringing inn med nymåla kledning når det brått skulle regna osb.

Mesteparten av den gamle kledningen vart brukt på ny. Dei visste å velja ut material av god kvalitet i eldre dagar. Kjennest veldig fint å bruka opp att kledning frå 1893. Det me har brukt mest tid på har vore å fjerna all måling på veggen. Me valde å fjerna alt sidan me ikkje var sikre på kva måling som var under. Me brukar linoljemåling og då vil me ikkje ha plastmåling under.

Direkte inne frå ein dag der me fjernar måling. Varmelampa (den med gult på seg) vart ein nær ven.

Nygrunna plankar ligg og kosar seg

Det var ikkje alt materialet me brukte opp att. Mellom anna laga me nye dryppnase/vassbord nedst (kva heiter det sånn eigentleg her i vest?). I tillegg laga me nytt vassbord på pyntelista og elles litt nye deler rundt vindauga (men mest gjenbruk her og).

Laging av dryppnase

3) Ta opp att kledning

Til slutt var dagen komen til at den nymåla kledningen skulle opp att. Denne dagen hadde me venta på. Me tok på oss vårt finaste snikkarbelte og sette i gang.

Me valde å skru opp plankane fyrst. Når all kledninga var kome opp att, tok me ut skruene og spikra inn store 4 toms galvaniserte klippspikar for å få ein autentisk avslutting. Alt i alt så passa kledningen fint. Men me merka at den hadde krympa noko saman, men det kan jo skje den beste.

Slik ser ein galvanisert klippspikar ut:

Her sjekkar tvilling at alt er beint

Etter kledningen fekk me opp at all pynten rundt vindauga og pyntelist. Veggen fekk sjel att.

Og resultatet er me nøgde med!

Her er foresten ein kul retro forklaringsvideo om korleis ein isolerer vegg: kule NRK

Oppsummering, dette har me brukt på veggen vår:

• 5 strok linoljemåling

• 8 kg klippspikar

• kjærleik og ein del krangling

Sommarhuset

Sommar i prestegarden kan vera ganske magisk. Det var alltid stas å koma opp her i barndomen. Her kunne me springa i den ganske enorme hagen og sparka fotball i tunet slik at singelen spruta opp på plenen, til onkelen vår si store fortviling. Her samlast heile slekta, her plukka me rips og her åt me mat i skuggen under apalen. Her sprang me til for å sjå når toget kom. Og her fekk alle godt sovehjarte. I sommar var det me som opna dørene våre til sommarhygge i hagen for storfamilien og no var det vår tur til å vera redd for at fotballen skal knusa vindauga våre (med gamle hus fylgjer óg angsten for å øydeleggja noko). Me prøvde oss på litt dugnad, men det er jo klart at på eit eller anna nivå er det kjekkare å bada og spela volleyball, enn å stå i solsteiken og ta ned kledning. Her kjem nokre glimt frå sommaren, både med og utan besøk.

Ein tapet kjem fram att i ljoset

Denne tapeten har du kanskje sett før seier du. Og det stemmer. Denne har me nemleg hatt på eit av kotta våre, og me har alltid vore glade i den. I samtale med ein av dei tidlegare prestedøtrene som har budd her tidlegare visste me og at det var eit soverom til som hadde ein tapet med blomar på. Tidlegare i vinter så valde me difor å sjå under panelet på soveromet. Var det denne tapeten som var der og?

Dette er utsynet frå kottet og inn til soveromet som er dekka av kvitt panel.

Besto og besten passar på

Me tek ned besto frå veggen :-(

Og ja, under panelet var det same tapet her. Det var faktisk utruleg spennande akkurat då me oppdaga det. Gudrun på telefon i Oslo og eg & pappa her. Dette har vore pappa sitt rom, men han hugsa ikkje kva som var under panelet. Halldis har óg budd nokre år på dette romet. Det var nok eit lite dilemma for Halldis, sidan ho eigentleg var glad i panelet som var der. Og det gjorde faktisk vondt å ta ned panelet, sjølv om ho óg synest tapeten er fin. Det som er litt interessant å tenkja på er at med ein gong me tek fram gamle tapet, så vert me redde for at me skal øydeleggja dei meir, sossa måling på det og liknande.

Uansett, så byrja me å ta ned taklister og panel. På noko av arbeidet hadde me med oss storesystra vår, som tok seg ein liten “ferie” hjå oss. Systrene sisters fiksar det meste nemleg.

Me var såpass heldige med situasjonen at Gudrun spelte blokkfløyta til rivinga. Ho var nemleg prega av prolaps på det tidspunktet og kunne difor ikkje bruka dei små musklane sine til anna enn å treffa dei små blokkfløytehola. Me storkosa oss med musikk til arbeidet.

Stilstudie av blokkfløytespelaren

Prolaps-Gudrun fekk og sjanse til å vera med på det farefulle arbeidet med å riva ned isoporen

Så no er heile panelet nede, og i sommar har me måla golv, laga til golvlister i same mal som tidlegare brukt, skore til desse og målt. Tapeten er stort sett heil, men er sliten nokre stader og har nokre skadar. Me ser på det som levd liv så det skal me klara å leva med. Det einaste me ventar på no er at bror vår skal laga til litt meir av taklistene. Sidan me no har fjerna panelet, er romet større og me treng litt meir taklister. Me har óg funne dei opphavlege dørlistene som høyrte til på romet, men nokre av dei er øydelagte. Difor lagar me til meir av dei. Me har óg funne dei opphavlege vindaugslistene.

Ting tek tid når me skal rota fram gamle lister og laga kopiar av dei. Men no listar me oss fram her i livet, og snart er romet ferdig (vonar me).

På insta!

På instagram heiter me, overraskande nok: eiteventyr. Fylgj oss gjerne der!

Blømande

No skulle eg eigentleg skriva ein inspirerande liten tekst om korleis restaurera vindauge. Men oppdaga at eg ikkje hadde alle bileta her eg sit på arbeidsleir i Flåm. So då vart det fleire bilete av blødmande bløming istadenfor.

Hurdalsrosa

Som alle vestlandshagar med respekt for seg sjølv, har óg me innslag av rhododendron

Veggen stend der endå

Fine veggen vår, står der og blømer i både sol og regn! Men snart skal den både få litt isolasjon og den gamle kledningen sin opp att. Me reiv ned mesteparten av veggen i april og mai har me stort sett brukt på å tenkja ut korleis me skal gjera dette. Restaureringa av gamle hus krev mykje tenkjing, særleg når me skal bruka opp att same kledning, og helst vil at utsjånaden skal vera det same. Halldis vart nesten litt utmatta av all tenkjinga, og måtte ta seg ein pause. Elles brukar me stort sett all fritida vår (i den grad me har fritid) på å fjerna måling og å måla med linoljemåling. Sidan veret har vore særs skiftande i det siste med både sol, varme og regn samstundes, har me vorte flinke til å springa under tak med nymålt kledning. Neste veka startar me etter planen med isoleringa, og det vert godt å koma i gang.

So til vekas gladnyheit. No sprett rosene fram! Me har historiske roser og dei luktar himmelsk.

God 17. mai!

I fjor fann eg ei notatbok etter besten min Der oppdaga eg desse orda som han skreiv til 17. mai 1945. Dette var ein del av ein tale som han haldt på Dale. På Dale hadde det alltid vore arbeidarar som hadde tala på 17. mai, men besten var den fyrste læraren som fekk halda 17. maitale der. . Kanskje me har noko å læra av desse gode orda? God 17. mai!

"I jublande glede held det norske folket i dag 17. mai. Fridomsdagen. 

Det er 5 år sidan sist. Ei lang tid. Og ei tung tid. Me har vandra dauskuens dalar og kom til sist ut på fridomens opne solljose vidder.

Men me har og røynt det gode. Kjærleiken har aldri døydd. Det hjelpsame hjarta har vore stort. Midt i redslenatti har det gjenge englar. 

Evige verdiar har me mist. Gode landsmenn og – kvinner er borte. 

Tindrande klåre barneaugo er ikkje meir.

Me som står att samlar oss om dei verdiar, som du viste oss, som du gav oss. 

Indre personleg fridom. Fridom i sinnet.

Men du gav oss meir. 

Du gav oss ein ytre fridom. Frå i dag gjeld Grunnlova-Noregs gamle lov.  
Og ikkje berre det, men me skal byggja vidare på den and ho er runni av. 

Den som ikkje i dag kan vera glad eig ikkje heim mellom oss. 

Me veit, med opne auge at denne framtid me går i møte er tung. At det er store oppgåver å løysa. Mykje liding å lindra. Me veit det. Men me jublar likevel. Har me ikkje lov? "

Ingvald Olai Folkedal 17.mai 1945

Besto og besten <3

Huhei kor det går

Observante lesarar har kanskje fått med seg att noko av kledninga på huset er vekke no (for dei som har tilgang til å observera det vakre huset vårt). Heilt korrekt. I påska hadde me dugnad og fekk teke ned mykje av den eine veggen. Diverre uroa me heilagdagsfreden noko og, slik går det når ein er litt ivrige. Me var mange sjeler med hamrar etterkvart og høyrde nok delvis ut som me var ei verna bedrift. Heldigvis song me “Deg være ære” såpass mange gongar at me nok bør vera tilgjevne.

Det var uansett godt å vera i gang med kledninga, som er eitt av årets store prosjekt. Heldigvis er mykje av panelet i god stand, og me fekk ned mykje utan skade. Ein vert jo ganske andektig av å ta ned panel frå 1893, og me prøver å handsama det med kjærleik. Mykje til grunnen for at me klarte å ta ned panelet heilt er dette vedunderet:

Dette er ein spikarklo som gjer at ein kan dra ut spikrane. I tillegg opererte me med ei stor avbitartang som me klipte spikrane av med.

Heldigvis har me óg ein bror som har si eige gardssag (larsastova) som skal laga til panel slik at me kan erstatta manglande panel. Han har samla kjerneved slik at me får topp kvalitet, forhåpentlegvis like bra som det panelet som er på huset. Panelet merkar me på baksida slik at det skal vera enkelt å få det opp att.

Her køyrer me i gang!

Under kledningen tømra fin og ljos, og i god stand.

Spikarslaget er 8,5 cm sånn ca. Me lurar litt på kva me skal gjera. Skal me bygga det ut 1, 5 cm slik at det vert 10 cm isolasjon eller kva. Me vil jo i utgangspunktet ikkje byggja det ut.

Her er litt av dugnadsgjengen.

Synnøve og Astrid skrapar vekk måling. Med på laget har me varmepistolar og etterkvart investerte me i “kolfiltermaska” fordi me var redde for at me skulle verta heilt løysemiddelskadd. Me trur nok ikkje at alle laga med måling er linoljemåling, difor fjernar me alt, sidan me skal måla med linolje.

Me fann spor av at vindaugslistene har vore grøne tidlegare. Det visste me eigentleg frå før. Men me kjem nok til å svikta den grøne trenden, og går for heilkvitt hus slik det har vore i den seinaste tida.

To andre ivrige hjelparar hjelper til med å fjerna spikar frå eit anna panel

Far og storebror

Gudrun hadde hovudansvar for mat

Me takkar for dugnaden. No, ei veka etterpå, har tvillingane varma og skrapa måling av plankane til den store gullmedalja. I tillegg starta me og måla litt med linoljemåling. Linoljemåling krev 15-20 grader, så me må slå til dei dagane det er varmt nok.

Me har kjøpt inn spann med linoljemåling frå ein butikk i Oslo. Elskar å måla med denne målinga. Den luktar godt og er god å smørja ut. Dryg i bruk.

No står veggen og blømer utan kledning. Og me lurar litt på vegen (veggen, haha) vidare.

Vår

Endeleg vår. Me elskar vaoren. Men ein får litt sjokk kvart år. Plutseleg skal alt gjerast på ein gong, både inne og ute. Nokre vårteikn har dukka opp i hagen.

Etter at snjoen smelta viste det seg at purren stod der like fin. Så no et me fersk purre i april.

Både ute og inne i drivhuset veks det kvitlauk som vart sådd i haust.

For nokre dagar sidan tok me ned noko kledning av panelet vårt. Målet er å starta med å ta ned kledning i mai. Bror vår som har si eige gardssag skal skjera til meir panel, i tilfelle me øydelegg noko av panelet. Spennande tider når huset skal få litt isolasjon og vindsperre. Det er forøvrig no når våren kjem at huset kjennest kaldast ut. Særleg når det er verskifte er det gjerne kaldare inne enn ute.

Huset får endeleg litt sol på seg att

Inne er det nok ganske kaos. Me er ferdige med å ta ned panelet på Bisperomet, og har starta med å ta ned panelet på ein annan vegg. Me kjem til å avsløra ein ny tapet snart, så her er det berre å fylgja med.

Inn døra er det presten sitt kontor. No mellomlagrar me panel der.

Listene som ein skimtar til venstre her er gamle lister som me har funne. Me er såpass heldige at det ser ut til at alle/dei fleste gamle listene er tekne vare på og ligg oppe i vedskjulet. Eit lite skattkammer med andre ord.

Me fleskar til med nokre fleire turbilete. Ingenting er so vakkert som skog.

Gudrun er, etter lang tids tale med vond isjasrygg, tilbake i drift. No går ho tur ein gong om dagen for å verta heilt frisk att.

Når vårsola blenkjer i bakkane

Bisperomet

No for tida riv me ned panel på Bisperomet, eller det me kallar Lars sitt rom. Då me var på besøk hjå besto var Lars sitt rom ofte det mest spennande. Døra inn til romet var alltid stengt og me turde nett såvidt å glytta inn. Inne på dette romet fekk me aldri overnatta, av uviss grunn.

For vel 10 år sidan var det vatnlekkasje her i prestegarden. Då måtte ein ta heile taket på ny. For å sjekka tilstanden til veggane vart panelet opna opp, og me har difor lenge sett ein flik av tapet i djupraude nyansar på dette romet. Diverre gjorde lekkasjen at tapeten to stader er litt skada av vatn, men det overlever me.

Slik har det sett ut i kanskje 10 år. Så på tide å gjera noko med det. Her ser de óg teppegolvet som no er kasta ut.

Frå i sommar, då Halldis starta arbeidet med å tøma romet for bøker. Her var det nemleg mange bøker.. Her ser de smakfull panel i 70-talsstil og smakfull tvilling.

Her er litt av bøkene. Ein intellektuell famile set sine spor i val av lektyre.

Ut denne døra er det ein eigen altan. Fint skulle det vera når bispen var på vitjing.

Uansett, no riv me ned panelet og det var knytta stor spenning til tilstanden til tapeten under. Me trur dette er det einaste tapeten som har vore på rommet og kanskje har det vore der sidan 1893?

Me gler oss allereie til å få gjester på besøk som kan sova på dette ærverdige romet. Men vil gjerne ha innspel frå deg på dette:

1) Kva farge skal me ha på golvet? Tidlegare har det vore brunt, men brunt er me ikkje så glade i.

2) Kva seng høver til eit bisperom?

Sola!

Det har vore mange månadar utan, men i dag var ho endeleg tilbake nokre minutt. Me snakkar om sola! Medan det om sommaren er sol på prestegarden både morgon og kveld, er det ingen sol om vinteren. I dag såg me dei fyrste solglimta. Det vara berre nokre minutt og det var berre den øvste altanen som fekk solljoset på seg, men godt var det. Dei fyrste solglimta kjem om ettermiddagen, rundt klokka 15. No ventar me berre på at sola skal koma heilt ned i tunet, og me ventar på mars som er favorittmånaden.